Şu dünyada sadece bir kişinin bile olsa, ilham kaynağı olabilmek, bence insanın hayat enerjisini çok yukarılara taşıyabilecek bir olgu.

TDK’ya göre bu kavram, “esinlenmeyi” ve “içe doğmayı” sağlayan şey. Peki nereden çıktı bu konu? Birilerinin senden esinlenmesini amaç edinmek insanın egosunu şişirmez mi?

Bence şişirmez, nerede baktığımıza bağlı. Dükkanımdan uzak kaldığım aylarda, her gün saatlerce spor yaparken motivasyon kaynağımın ne olduğu düşündüm. Mesela belli bir kiloda olmak gibi bir hedefiniz varsa tercihen saatlerce spor yapabilirsiniz. Hedefe ulaştıktan sonra, devamını ne ile sağlarsınız? “Hayat felsefesi haline getir”, “davranış değişikliği yarat”, “süreklilik halini alsın”, “yaşam biçimin olsun” denir çoğu zaman. Tüm bunlar harika öneriler, ancak söylemek motivasyonumu sürekli hale getirmeme yetmiyor ne yazık ki.

Ben ise şunu farkettim, kendimce yarattığım disiplin, beni hedefime doğru götürürken çevrem için de “ilham kaynağı” olmuş. Önce “sen bunu nasıl yapıyorsun” ile başladı, sonra “birlikte yapalım mı” geldi, sonunda “ben de yapabilirim ve başardım” oldu.

O zaman anladım ki, bir insan değişir, dünya değişir bir klişe değildir.

İlham kaynağı olmak insana ciddi bir sorumluluk getiriyor. Hayatın engebeli yolunda, olur da düşerseniz, yeniden kalkıp aynı bilinç, sorumluluk ve disiplinle yola devam etmeyi sağlıyor. Dünyayı kurtarmaya gerek yok, sadece bir insanın hayatında bile ilham perisi olmak mucizevi bana göre.  Konu her ne olursa olsun, herkes birilerine ilham verebilir.

Ben şehrin hangi köşesine giderse gitsin, yediği her yemekte, mahallenin kedi, köpek ve “kuşlarını” düşünen ve onlara her defasında yemek getiren babamdan ilham alıyorum.

Hayatta ne yaşarsa yaşasın, derin bir nefes alıp yoluna devam eden, en kötü olayda bile poker suratla değil içtenlikle ders çıkarabildiği için olumlu düşünebilen mutluluk bekçilerim Elif, Bilge ve Hande’den ilham alıyorum.

Neye sahip olduğundan çok neyi büyüttüğüne odaklanan, hayalinin peşinden istikrarla ve azimle giden insanlardan ilham alıyorum.

 

Zorla bir kalıba girer gibi rol model olmak değil de hatası ile doğrusu ile yaşam enerjisi ile bir insana ilham verebilmek, evet bir yaşam amacı olabilir. İnsanoğlu, balık hafızalı. Geçmiş başarılarını da, çektiği acıları da kolaylıkla unutuyor.  Bu yüzden motivasyonu sekteye uğradığında, negatif duygularına, kontrolü ele geçiren hormonlarına yenildiği zaman, yola aynı heyecanla devam edemeyebiliyor.  Hayatımızda bizi heyecanlandıran, kendimizi gerçekleştirmemize yardımcı olan, kalbimizi güm güm attıran her konuda birileri için (ailemiz, çocuğumuz, yöneticimiz, ekibimiz, eşimiz, dostumuz için) ilham perisi olmak her şeyden önce bireysel olarak faydalı. Bir düşünsenize onca mazeret ve bizi her daim hayallerimizden uzaklaştıran engellerle dolu yaşamımızda, daha kolay odaklanmamızı sağlamaz mı?

Ayrıca ilham verebilmenin hiyerarşisi olmaz, çünkü bu gönül meselesi. Enerji meselesi. Amaca ve yaşama bağlılık meselesi. İlham kaynağı oldukça yaşama daha sıkı sarılıyor insan, daha sıkı sarıldıkça daha fazla ilham verebiliyor ışığı ile.

Sahi siz kimden ilham alıyorsunuz ve acaba kimin ilham kaynağısınız?